Τελετή αποφοίτησης της 12ης τάξης του Ελληνικού Σχολείου Ιμβρου
Το σχολείο της Ίμβρου, το οποίο πριν από μερικά χρόνια αναδιοργανώθηκε και επαναλειτούργησε με μέριμνα του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, είχε την τελετή της αποφοίτησής του σε στενό κύκλο στη Μητρόπολη του νησιού παρουσία του νέου Μητροπολίτη Ίμβρου και Τενέδου Κυρίλλου.
Η επανάκαμψη του ελληνισμού στην Ίμβρο είναι εντυπωσιακή την τελευταία δεκαετία. Το 2013 τέσσερα παιδιά ήταν οι πρώτοι μαθητές του ελληνικού Δημοτικού στους Αγίους Θεοδώρους, το οποίο λειτούργησε ξανά μετά από δεκαετίες κατά τις οποίες παρέμενε κλειστό.
Δύο χρόνια μετά άνοιξε το Γυμνάσιο στα Αγρίδια με μόλις έναν έφηβο. Φέτος, η σχολική χρονιά ολοκληρώθηκε με συνολικά 52 μαθητές στα δύο σχολεία, 37 στο Γυμνάσιο Λύκειο και 15 στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
Στο ίδιο διάστημα η ελληνική κοινότητα στο νησί τριπλασιάστηκε, αριθμώντας σήμερα 550 άτομα.
Οι τελειόφοιτοι μαθητές εκφώνησαν με βαθιά συγκίνηση τον απολογισμό της σχολικής τους ζωής, ενώ με λόγια καρδιάς και ευχές τους αποχαιρέτησαν ο Διευθυντής Μάκης Καμπουρόπουλος, η φιλόλογος Ανθούλα Κώστα, τα παιδιά της 9ης και της 11ης τάξης και ο Μητροπολίτης Κύριλλος.
Στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά τους οι μαθητές ανέφεραν: “Σήμερα, βιώνουμε μια αποφοίτηση διαφορετική από τις άλλες. Μια αποφοίτηση στην οποία δεν μπορούμε να αγκαλιαστούμε, να φιληθούμε, να γιορτάσουμε με τον συνηθισμένο για μας τρόπο.
Δεν μπορούμε να κάνουμε χειραψίες, δεν μπορούμε να νιώσουμε ο ένας τον παλμό του άλλου. Ισως λοιπόν αυτός ο αποχαιρετιστήριος λόγος είναι η μοναδική ευκαιρία να εκφράσουμε όλα όσα νιώθουμε, όλα όσα θέλουμε να πούμε.
Εμείς, τα παιδιά της τάξης του 2020 αποφοιτούμε στις μέρες του κορωνοϊού, που καθήλωσε απροσδόκητα έναν ολόκληρο πλανήτη στα σπίτια του. Βρίσκουμε όμως το θάρρος και τη δύναμη να κάνουμε μια βαθιά ανασκόπηση των σχολικών μας χρόνων και είμαστε έτοιμοι να σας αποχαιρετήσουμε”.
Σε άλλο σημείο του αποχαιρετιστήριου μηνύματός τους, είπαν πως “αν από όλα αυτά τα χρόνια που πορευόμαστε μαζί, εντοπίζαμε κάτι κοινό, αυτό είναι σίγουρα η ανάγκη μας να κάνουμε όνειρα, να τα μοιραζόμαστε, να τα αισθανόμαστε και να τα κυνηγάμε.
Είναι επίσης αυτός ο άνεμος της αλλαγής, που περιμένουμε να έρθει και να ανατρέψει για άλλη μια φορά την ζωή μας. Και λέμε για ακόμη μια φορά, γιατί ο ίδιος άνεμος πριν μερικά χρόνια μας σήκωσε και μας προσγείωσε στην Ίμβρο, στο ίδιο σχολείο, στην ίδια τάξη, στα ίδια (μονά) θρανία.
Ηταν ο άνεμος, που μας προσέφερε πολλά μαθήματα ζωής, η πλειοψηφία των οποίων οφείλεται στην ποικιλομορφία του τμήματός μας. Τρεις, τέσσερις και εν τέλει οκτώ νέοι μαθητές, με διαφορετικούς χαρακτήρες και αντιλήψεις δημιουργήσαμε μια όμορφη ‘ανομοιομορφία’ όπως την έλεγαν και οι καθηγητές μας που δεν εμφανίστηκε πέρσι, που γίναμε οκτώ, αλλά υπήρχε από την πρώτη στιγμή, από όταν ήμασταν μόνο τρεις.
Μπορεί κανείς να την ονομάσει ποικιλομορφία, ανομοιομορφία ή και διαφορετικότητα, το σίγουρο είναι πάντως ότι αυτή η περίεργη δυναμική είναι που έκανε την τάξη μας μοναδική. Οκτώ διαφορετικά παιδιά αναπτύξαμε μηχανισμούς, προκειμένου να πετύχουμε μια ομαλή συμβίωση η οποία θα χαρακτηριζόταν από αμοιβαίο σεβασμό, αλληλεγγύη και αλληλοκατανόηση.
Ετσι, αν και φαινομενικά αταίριαστο καταφέραμε να συνυπάρξουμε, να συνεργαστούμε και να αναπτύξουμε σχέσεις με ουσία“.