Εκπαιδευτικοί: “είμαστε απροστάτευτοι απέναντι στον παραλογισμό”

Ανοικτή επιστολή προς την Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων από τον σύλλογο Διδασκόντων του 10ου Δημοτικού Σχολείου Ρεθύμνου

Κα Υπουργέ,

Εμείς, οι εκπαιδευτικοί του 10ου Δημοτικού Σχολείου Ρεθύμνου εκφράζουμε τον βαθύτατο προβληματισμό μας για τα τεκταινόμενα στη δημόσια εκπαίδευση της χώρας.

Μετά την εποχή του καζαντζακικού «δάσκαλε, το κρέας δικό σου τα κόκαλα δικά μου», που απηχούσαν τις παιδαγωγικές απόψεις μιας άλλης εποχής, φτάσαμε σήμερα στο άλλο άκρο. Ο εκπαιδευτικός να βάλλεται από παντού και να βρίσκεται όμηρος στον εργασιακό του χώρο, ανήμπορος να αντιδράσει στις καθημερινές επιθέσεις που δέχεται από παντού.

Η οικονομική αλλά και κοινωνική κρίση των τελευταίων ετών, όπως και άλλοι παράγοντες, έχουν καταστήσει το ελληνικό δημόσιο σχολείο και τον Έλληνα εκπαιδευτικό «σάκο του μποξ» για μια μικρή, ευτυχώς, μερίδα της ελληνικής κοινωνίας.

Πάμπολλα τα παραδείγματα που σχολεία αλλά και εκπαιδευτικοί, κυρίως, κατηγορούνται ευθέως από μια μικρή, ευτυχώς, μειοψηφία γονέων για τα πιο ευφάνταστα πράγματα.

Κι εκεί έρχεται το σχολείο και ο εκπαιδευτικός να πρέπει να αποδείξουν ότι δεν είναι «ελέφαντες», ότι είναι επαγγελματίες και ότι ασκούν το επάγγελμά τους με τη μέγιστη ευσυνειδησία κάτω από αντίξοες, πολλές φορές, συνθήκες.

Ο εκπαιδευτικός, πλέον, προσέρχεται καθημερινά στο σχολείο, όχι με την όρεξη και το μεράκι που προσερχόταν παλιότερα, αφού δεν γνωρίζει τι πρόκειται να αντιμετωπίσει στην κάθε μέρα ξεχωριστά.

Μια μικρή μερίδα άλογων γονέων μας κατηγορούν ευθέως και απροκάλυπτα, δικάζοντάς μας και καταδικάζοντάς μας για ό,τι κάνουμε ή δεν κάνουμε! Ακούμε για μπούλινγκ, για βίαιες συμπεριφορές, ακόμα και για τις εργασίες που βάζουμε στους μαθητές μας.

Ελαφρά τη καρδία ορισμένοι γονείς δεν το έχουν σε τίποτα να καταγγείλουν τον εκπαιδευτικό του παιδιού τους ή το σχολείο εν γένει, για θέματα που προκαλούν τον γέλωτα ή που βρίσκονται στη σφαίρα της φαντασίας ή της υπερβολής.

Δημοσιεύματα σε έντυπα αλλά και μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έως και επίσημες καταγγελίες στην προϊσταμένη μας Αρχή αλλά και στο Υπουργείο σας είναι πλέον καθημερινότητα.

Κι εκεί, κα. Υπουργέ ο εκπαιδευτικός βρίσκεται μόνος και απροστάτευτος! Έρμαιο της κοινωνικής αδηφαγίας και κατακραυγής, άκριτα, χωρίς αποδείξεις, αλλά με αποχρώσες μονόπλευρες ενδείξεις, πλήττεται και διασύρεται βάναυσα από μια κοινωνία που διψάει για «είδηση», που ψάχνει για εξιλαστήριο θύμα για να σκεπάσει και να δικαιολογήσει τις δικές της ευθύνες και παραλείψεις.

Η ψυχική μας υγεία καταρρακώνεται, το ήθος και η προσωπικότητά μας πλήττονται ανεπανόρθωτα. Τι κι αν στην πορεία αποδεικνύεται ότι οι κατηγορίες είναι αίολες και ανυπόστατες; Το κακό ήδη έχει γίνει.

Η λάσπη από τον ανεμιστήρα κάπου έχει κολλήσει. Το έγκλημα εναντίον του σχολείου και του εκπαιδευτικού έχει διαπραχθεί. Και ναι μεν ο «θύτης» βγαίνει αλώβητος από αυτή την κατάσταση, το «θύμα» όμως, όλοι εμείς οι εκπαιδευτικοί έχουμε βγει βαρύτατα πληγωμένοι.

Γι’ αυτό κα. Υπουργέ πρέπει, άμεσα, να πάρετε μέτρα. Το θεσμικό πλαίσιο που διέπει την εκπαίδευση πρέπει να αλλάξει.

Πρέπει επιτέλους, εμείς, οι Έλληνες εκπαιδευτικοί να ασχοληθούμε απρόσκοπτα με το επάγγελμά μας, το λειτούργημά μας όπως έλεγαν παλαιότερα. Χωρίς σκιές, χωρίς απειλές, χωρίς φόβο και τη δαμόκλειο σπάθη να κρέμεται απειλητικά πάνω από τα κεφάλια μας